لاله واژگون گیاه بومی منطقه گسترده‌ای از آناتولی ، فلات ایران و کوهپایه های هیمالیا است که آن را گُل اَشک یا اشک مریم نیز نامیده‌اند زیرا مقداری شبنم در بین این گل‌ها جمع می‌شود و سپس از گل به پائین می‌چکد.
طول عمر این گیاه بسیار کوتاه است. گل‌دهی آن از اوایل اردیبهشت آغاز می‌شود و در فصل بارش پایان می‌یابد.
لاله واژگون از گیاهان علفی پیازدار و چندساله‌است که تاکنون ۱۵ گونه آن در ایران شناسایی شده‌است. گونه زرد کمرنگ متمایل به لیمویی این گل‌ها موسوم به لاله گرگانی بین ۵۰ تا ۸۰ سانتیمتر ارتفاع دارد.
فاصله كاشت 35 سانتيمتر
خاك مناسب برای لاله واژگون : مرطوب و غني و دامنه هاي سنگلاخي و صخره‌اي
حساسيت واژگون: مقاوم به سرما
عمر گل لاله واژگون : 3 هفته
رنگ گلهای واژگون : زرد، نارنجي، قهوه اي متمايل به قرمز، زنگوله اي
نوع برگ های لاله واژگون : كشيده و مجتمع
ازدياد: تقسيم بوته
زمان گلدهي لاله واژگون : فروردين و ارديبهشت در نواحي شمالي زاگروس و در مناطق جنوبي در اواسط تابستان
زمان كاشت گل لاله واژگون : شهريور، مهر، آبان ، زمان تقسيم بوته: شهريور و مهر
خواص دارویی لاله واژگون اصولاً در پیاز این گیاه است. پیاز این گیاه داروی مؤثری برای دردهای رماتیسمی و دردهای مفصلی و پاک‌کننده دستگاه کبدی است. البته این گیاه جزء داروهای سمی است و مصرف آن باید زیر نظر پزشک باشد.
اثر ضددردی پیاز گیاه لاله واژگون به علت وجود موادی موسوم به آلکالوئیدهای ایمپریسین و فرتیسین در این گیاه است.
تاکنون شصت گونه از از این گیاه شناخته شده‌است. پیاز آن به صورت یک غده متورم، گوشتدار بوده و دارای مقدار زیادی نشاسته و چندین عامل دارویی است و چون تازه باشد سمی بوده و قابل خوردن نیست، ولی در چین سمیت آن را گرفته و در آشپزی از آن استفاده می‌کنند.
