گل سنبل آبی گیاهی آبزی با نام علمی Solms Eichhornia crassipes، بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است. این گیاه در مناطق خارج از محدوده بومی خود اغلب به عنوان یک گونه مهاجم شناخته می‌شود که ممکن است بالاتر از سطح آب به اندازه یک متر رشد کند. دارای برگ‌های گسترده، ضخیم، براق و تخم مرغی شکل ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متری است که در سطح آب شناور است و دارای ریشه‌های ارغوانی سیاه آزاد است و سنبله‌ای با ۸ تا ۱۵ گل زیبا دارد و عمدتاً رنگ گل‌ها طیفی از رنگ‌های بنفش، صورتی و ارغوانی است.
سنبل آبی گیاهی آبزی با بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است که در مناطق خارج از محدوده بومی خود اغلب یک گونه مهاجم شناخته می‌شود.
مدیر کل حفاظت محیط زیست خراسان رضوی فرمود: این گیاه زیبا دارای ریشه‌های ارغوانی سیاه آزاد است و سنبله‌ای با ۸ تا ۱۵ گل زیبا دارد وعمدتا رنگ گل‌ها طیفی از رنگ‌های بنفش، صورتی و ارغوانی است و متأسفانه به دلیل زیبایی گل‌های آن، در گل فروشی‌ها عرضه می‌شود.
سنبل آبی یکی از سریع الرشد‌ترین گیاهان شناخته شده است که به تولید مقادیر زیادی بذر و قابلیت دوام ۳۰ ساله شهرت دارد.
و همچنین مغانلو در مورد خطرات ناشی از تکثیر سنبل آبی برای محیط زیست کشور گفت: سنبل آبی یک گیاه غیر بومی است و در صورت فراهم شدن شرایط رویشی مناسب، به طور جدی حیات سایر زیست‌مندان آبزی و کنار آبزی را به مخاطره می‌اندازد، متأسفانه در شرایط حاضر شاهد آن هستیم که در استان‌هایی مانند گیلان و مازندران، سنبل آبی همانند فرشی گسترده پهنه‌های آبی را اشغال و از نفوذ نور خورشید به لایه‌های زیرین آب جلوگیری کرده است همچنین از تبادل اکسیژن میان هوا و بخش‌های عمقی آب ممانعت به عمل می‌آورد و تنفس ماهیان و سایر آبزیان را با اختلال مواجه می‌کند.
پیازهای این گل سمی هستند و باعث حالت تهوع، استفراغ، تشنج و احتمالا مرگ می شود. این گیاه دارای سم alkaloid است حتی اگر در حجم زیادی مخلوط شود. پیازهای این گل از بقیه قسمت ها سمی تر هستند و تحت هیچ شرایطی نباید بلعیده شوند.
