گل شکر پاره ، بومی آفریقای جنوبی بوده که نام علمی اش Protea cynaroides است. از خانواده Proteaceae هاست.
جزء یکی از بهترین گیاهان شناخته شده در سراسر جهان به عنوان یک گل بریده شده با شکوه بوده که در آفریقای جنوبی تحت عنوان گل ملی از آن تجلیل می شود. گیاه شکر پاره درختچه ای چوبی با ساقه های ضخیم و برگ های سبز تیره و براق بزرگ است . بیشتر گیاهان در زمان رشد و بالغ شدن ، یک متر ارتفاع دارند اما ممکن است با توجه به محل و زیستگاه و شرایط گیاه از 35/0 متر تا 2 متر ارتفاع داشته باشند.
در گل های شکر پاره ، سر های گل با مجموعه ای از گل ها در مرکز قرار دارند که توسط براکته های بزرگ و رنگی احاطه شده اند . گل های این گیاه در اندازه های متفاوت وجود دارند که قطر انها از حدود 120 میلی متر تا 300 میلی متر است. گیاهان بزرگ و نیرومند تر در یک فصل شش تا ده سر گل روی یک گیاه تولید می کنند اگرچه برخی از گیاهان استثنایی می توانند تا چهل راس گل هم بروی یک گیاه پرورش دهند. رنگ براکته های گلبرگ های شکر پاره ، از سفید خامه ای گرفته تا زرشکی عمیق متغیر است ، اما رنگ صورتی کمرنگ همراه نقره ای زیبا و درخشان بیشترین ارزش و جذابیت را به گل می بخشند. گیاه شکر پاره بیشتر در تابستان ظاهر می شود.
در کل وضعیت نگهداری گل شکرپاره بسیار اسان است و حداقل نگرانی را برای شما به همراه دارد و تهدیدی برایش وجود ندارد .
گیاه شکر پاره با توجه به شرایط مختلف آب و هوایی با طیف وسیعی از مناطق و موقعیت ها، منجر به تنوع زیادی از اندازه های برگ و گل و همچنین رنگ های گل و زمان گلدهی شده است.
به عنوان گل بریده شده بسیاری از بازار های صادراتی که در زمان های مختلف سال به این گل ها نیاز دارند دسترسی به انها امکان پذیر است.گیاه شکر پاره اکنون در نیوزلند ، استرالیا و هاوایی به مقدار زیادی رشد می کند .
در اقليم هاي مديترانه اي ، اروپا ، آمريكا و استراليا مي توان آن را به عنوان گياهی درخاک مناسب باغ پرورش داد.
گیاه شکر پاره توسط پرندگان تغذیه کننده شهد مانند زنبور ها ، Sunbirds و سوسک ها بازدید می شوند. اما این پرندگان هستند که گل ها را گرده افشان می کنند.
همانطور که در گلها از شهد تغذیه می کنند ، سر آنها گرده افشان ها را لمس می کند و گرده ها را از گلی به گل دیگر منتقل می کند.
گل هایی که در مرکز سر گل هستند ، طی یک دوره نسبتاً طولانی باز می شوند و همین امر باعث می شود که آن را به مدت یک هفته و همچنین به عنوان یک گل برش طولانی مدت ، به منظره خیره کننده ای در باغ تبدیل می کند.
گلها توسط سوسک های اسکاراب و بسیاری از حشرات دیگر از جمله زنبور ها و همچنین پرندگان مورد بازدید قرار می گیرند که از شهد انها تغذیه میکنند
سرهای بزرگ گل بطور ناامید کننده ای ، تنها مقدار کمی توانایی تولید بذرهای خوب را دارند ، فقط 1 تا 30 درصد گل ها باعث ایجاد بذر های جدید می شوند.
تصور می شود نیاز گیاه برای تولید دانه های غنی از مواد مغذی در یک محیط فقیر مغذی ، میزان دانه های تولید شده را محدود کند.
دانه های شکر پاره ، آجیل های بزرگی هستند که توسط مو های گیاه پوشانده شده و به مدت یک سال یا بیشتر در سرگل قدیمی باقی می مانند.
انها با حس کردن حرارت زیادی ، آزاد شده و توسط باد ، جوندگان و پرندگان پراکنده می شوند.
به طور گسترده ای به عنوان گل بریده شده برای بازارهای داخلی و بین المللی گل تولید می شود که مهم ترین دلیل وجود گسترده این گیاه است . همچنین یک گیاه محبوب باغ است. گل شکر پاره را می توان از طریق بذر یا قلمه ها تکثیرداد.
ساقه ها برای حمل سرهای سنگین گل باید ضخیم و قوی باشند . این کار، گرفتن قلمه ها را بسیار دشوار می کند . قلمه ها از چوب نیمه سخت به طول 6-10 سانتی متر تهیه می شوند.
قلمه ها را به مدت چهار ثانیه در محلول هورمون ریشه دار کردن فرو ببرید و در حرارت پایین (25 درجه سانتی گراد) قرار می گیرند. قلمه های ریشه دار زمانی که ریشه ها بخوبی پرورش میابند ، در گلدان ها قرار می گیرند و در اواخر پاییز، در آفریقای جنوبی یا بهار، در مناطق سردسیری کاشته می شوند.
به دلیل مقاوم بودنش در برابر حرارت حتی در آتشفشان هم باقی می ماند و توسط ساقه زیر زمینی ضخیم و جوانه های خفته ای که دارد (در اتیش میسوزند و باز می شوند) موجب رشد گل جدید بعد از اتش می شود.
برای مطالعه در خصوص نحوه کاشت ، نگهداری و کاربرد گل شکر پاره در قسمت نحوه کاشت ، نگهداری و گل آرایی گل شکر پاره با ما همراه باشید:)
